జీవితమనే ఫేస్ బుక్ !

నచ్చగానే క్లిక్ కొట్టడానికి అది ఫేస్ బుక్ లో లైక్ కాదు

ఎన్నో నిర్జీవాల మధ్య దేవుడిచ్చిన లైఫ్

నీకు నచ్చినట్టుగా, నలుగురూ మెచ్చేట్టుగా నువ్వే లైన్ చేసుకోవాలి.

షేవింగ్ క్రీమ్ కొనుక్కునే వయసొచ్చినపుడు

షేర్ చేసుకోలేని ఆలోచనలెన్నో వస్తుంటాయి

సేవింగ్స్ లో వేటిని ఉంచాలో, వేటిని తొలగించాలో నువ్వే నిర్ణయించుకోవాలి.

మనం చూసేవన్నీ మన పోస్ట్ లు కాదు

మనం కోరుకునేవన్నీ మన టేస్ట్ లూ కాదు

పరిసరాలు, పరిస్థితులు మనకు తెలియకుండానే వాటిని కోట్ చేసేస్తాయి.

టైమ్ వేస్ట్ చేసుకుంటూపోయి కొన్నాళ్ళకు వెనుతిరిగి చూస్కుంటే

జీవితపు టైమ్ లైన్ పై మన సత్తా ఏమిటో కనిపిస్తుంది

లైఫ్ టైమ్ అఛీవ్మెంటైనా.. లైఫ్ లెస్ ఫనిష్మెంటైనా మనకు మనం ఇచ్చుకునేదే.

విజయ శిఖరంపై నిలబడితే నువ్వు  ప్రెండ్ రిక్వెష్ట్ లు పంపించక్కర్లేదు

జయజయద్వానాలతో నీకు తెలియకుండానే ఫాలోవర్స్ పెరుగుతారు

నీ ముఖపుస్తకం ఖాతా మొత్తం నోటిఫికేషన్స్ తో నిండిపోతుంది.

కామెంట్స్ అనేవి ఎప్పుడూ వుంటూనే ఉంటాయి

పొగడ్తలను తాత్కాలికంగా మార్క్ చేసుకుని

విమర్శలను తర్కంతో కన్ఫర్మ్ చేసుకుని

ఎదిగే కొద్దీ ఒదగడాన్ని ఫేవరెట్ గా మార్చుకుని

సక్సస్ మంత్రాన్ని ప్రొఫైల్ గా రాసుకుని ముందుకు సాగిపో...

జీవితమనే ఫేస్ బుక్! లో సాఫీగా లాగిన్ అవ్వాలంటే...

లక్ష్యం అనే  పాస్ వర్డ్ స్ట్రాంగ్ గా వుండాలని గుర్తుపెట్టుకుంటూ..!

వీడింత మంచోడేంట్రా!

వీడింత మంచోడేంట్రా!

అప్పులోడు కనిపించినట్టుగా అప్పుడప్పుడు కనిపిస్తాం,

నరం లేని నాలుకతో సిగ్గు లేకుండా వాగ్దానాలిచ్చిపోతాం,

ఎన్నికల జాతరలో వాడి నెత్తిన కాలుపెట్టి అందలాలెక్కేస్తాం,

మాటలు తప్పిన కోటల్లో వాడికి సమాధి కడతాం,

కుర్చీలు కదులుతున్నపుడు మాత్రం ఆ సమాధిని తవ్వి...

కుమిలిపోతూ, కుళ్ళిపోతున్న వాడి అస్థిపంజరంతో

మళ్ళీ మన రాజకీయ రంగుల గుడి కట్టుకుంటాం,

ప్రజాసేవ ముసుగులో పంచెకట్టిన జలగలై, నిశీధి గబ్బిలాలై,

పథకాల పేరుతో పొట్టలు పగిలేలా వాడి చెమట చుక్కలు తాగేస్తాం,

ప్రపంచబ్యాంకు కు వీడి తలరాతను తాకట్టు పెట్టి..

స్విస్ బ్యాంకుల్లో పెరుగుతున్న మన కట్టల పాముల్ని లెక్కలు చూసుకుంటాం,

ఎవరెస్టంత ఎదగడంకోసం వీడిని పాతాళానికి తొక్కేస్తున్నా..

కన్నీటికి కరువొచ్చినట్టు ఏడుపుకూడా ఏడవడు...

కోసిన కోతలను, వేసిన మోతలను మోసుకుంటూ వెళ్ళిపోతాడు.

మన బిడ్డల బిర్యానీ కోసం వీడికి ఎంగిలి ఆకులు విదిల్చినా,

అవే ఆకలి తీర్చే అక్షయపాత్రలనుకుంటాడు,

ప్రజాస్వామ్యంలో వున్నానంటూనే వారసత్వ రాచరికానికి పల్లకీ మోస్తాడు,

కూనీలు చేసినా, మోసాలు చేసినా...

బంగాళాఖాతమంత కుంభకోణాలలో అడ్డంగా దొరికిపోయినా...

నా కులపోడనో, మతమోడనో, ప్రాంతమోడనో మన తప్పుల్ని వెనకేసుకొస్తాడు.

మన అక్రమాల పుట్టలు పగిలి మనకే కుళ్ళు కంపు కొడుతున్నా,

ఐదేళ్ల తర్వాత వెళితే అన్నీ మర్చిపోతాడు.

చిల్లర నాణేలు విసిరితే శమంతకమణులనుకుంటాడు,

బిర్యానీ ప్యాకెట్లకు, బీరు సీసాలకు భవిష్యత్తును బలిపీఠం పై పెడతాడు,

గంగిరెద్దులా తలూపుతూ వెళ్ళి అనకొండలకు ఓటేస్తాడు.

వాటి వికృత పడగ నీడలో వాడి తలరాతను వాడే రాసేసుకుంటాడు...మరో ఐదేళ్ళ వరకు.

వీడింత మంచోడెంట్రా?

మన స్నేహం

వసంతంలో కొత్త చిగురై పుట్టి

గ్రీష్మంలో నీడలా వెన్నంటి

వర్షఋతువులో హర్షమై పలకరించి

శరత్కాలపు వెన్నెలై సేదతీర్చి

హేమంతపు తుషారమై

శిశిరంలో నీవెంటే రాలిపోతాను నేస్తమా...

ఆరుగాలం మన స్నేహం అజరామరం సుమా! 

తెల్లబోయిన తెల్లగులాబి...

సూరీడు ముద్దబంతిలా ఉదయించాడు

సంద్రంలో తన మొహాన్ని తనే చూసుకుంటూ!

తెలవారిందని ఎవరు చెప్పారో ఆ తెల్లగులాబీకి

ఒళ్ళు విరిచి విచ్చుకుంది

తన ముల్లు తనకు గుచ్చుకోకుండా జాగ్రత్తపడుతు!

వచ్చి పోయేవారిని పలకరించాలని 

నవ్వుల రంగేసుకుని వయ్యారంగా ఊగుతూ

వాలుజడ సుందరి ఓర చూపులో పడింది!

కట్ చేస్తే...

నల్లని కురుల మధ్య తెల్లబోతూ కనిపించింది.

ముల్లు నుంచి తప్పించుకున్నంత సులువు కాదు

ఆడవారి కళ్ళ నుంచి తప్పించుకోవడం – అని 

మదనపడుతూ కూర్చుంది...మగువ సిగలో!

ఆమె ఎవరు?

ఆకాశం పందిరి కింద ఆణిముత్యాలు ఏరుకుంటున్నట్టు

మట్టి మంచం పై చెమట చుక్కల కస్తూరి గంధం చిలుకుతున్నట్టు

అవని చెక్కిళ్ళపై మునివేళ్ళతో ముద్దాడుతున్నట్టు

ఆకుపచ్చని రంగుతో పసిడిపంటలకు పురుడు పోస్తున్నట్టు

అన్నపూర్ణమ్మ వాకిట్లో  మెతుకు బిడ్డలను సాకుతున్నట్టు

బిగికట్టిన అర కోకతో...

జడ కుచ్చిళ్ళు మెడవంపున జార్చి

అరుణకిరణాల గొడుగులో

కాయకష్టాల్ని ఆనందంతో ప్రేమిస్తున్న ఆమె ఎవరో కాదు!?

వరినాట్లు వేస్తున్న ఆడపడుచు..

ఆకలి తీర్చే అక్షయపాత్రకు ప్రాణం పోస్తున్న పల్లెపడుచు..!

మేమాడిన గేదెల పందెం ఆట

     ఓ రకంగా  చెప్పాలంటే పల్లెల్లో బాల్యం చిన్ననాటి స్వర్గం. అందులోని మాధుర్యం అనుభవిస్తేనే గాని తెలీదు. ఆటలకు విశాలమైన పచ్చిక మైదానాలు. వాటికి తోడు చెట్లు, చేమలు, చెఱువులు, కాలువలు.. వీటితో అనేక కొత్త కొత్త ఆటలు. ఆ సమయంలో ఒంటికి దెబ్బలు కూడా అలాగే తగిలేవి. అంతమాత్రాన ఆటలు ఆపెయ్యాలంటే మనసు ఒప్పుకుంటుందా? అది పలుపు తెగిన లేగదూడలాంటి. దెబ్బతగిలితే ప్రకృతి వైద్యం చేసుకుని మళ్ళి ఆటల్లో పడటమే. 

     మా పిల్లగాలం అందరూ కలసి ఒకరోజు గేదెల పందెం అనే కొత్త ఆట కనిపెట్టారు. ఇందుకు కావల్సింది రెండు గేదెలు, ఇద్దరు కుర్ర మొనగాళ్ళు.  కాబోలోరు తూము కాడ నుంచి అవుచ్చెఱువుకి మధ్య దూరం రెండు కిలో మీటర్లు ఉంటుంది. మందలోంచి రెండు గేదెల్ని ఎంచుకోవాలి. కాబోలోరు తూము దగ్గర ఇద్దరు కురాళ్ళు గేదెల పై ఎక్కి ఎలాంటి ఆధారాన్ని పట్టుకోకుండా కూకోవాలి (...అంటే కూర్చోవాలి). ఎనక నుంచి మరో ఇద్దరు కుర్రాల్లు వాటిని కొడుతూ వుంటే అవి గబగబ నుడుస్తూనో, పరిగెడుతూనో కాబోలోరు దారంటా అవుచ్చెఱువు వైపు లగెడతాయి. గేదెలపై కూకున్న వాళ్ళలో ఎవరైతే పడకుండా చివరి వరకు వుంటారో వాళ్ళు గెలిచినట్టు లెక్క. ఎవరైనా మద్దెలో పడిపోతే పడ్డచోట నుంచి కుంటుకుంటూ, కూత పెట్టుకుంటూ అవుచ్చెరువు వరకు వెళ్ళాలి.  

     కాబోలోరు తూము కాడనుంచి పందెం మొదలయ్యింది. యార్లగడ్డ  ముత్యాలు కొడుకు దాసు, మారంపూడి వాన కొడుకు సామి  ఇద్దరూ గేదెల్ని ఎక్కారు. ఎనక నుంచి మరో ఇద్దరు వాటిని తూటు కర్రల్తో, తోలుగర్రల్తో కొడుతున్నారు. అవి గెలాపెడుతున్నాయి. పైనున్న ఇద్దరు కింద పడకుండా గేదెల పొట్టల్ని కాళ్ళతో తన్ని పట్టుకుని కూర్చుని పట్టు నిలుపుకుంటున్నారు. చుట్టూ మిగిలిన పిల్లగాలం అరుపులు, కేకలు,గోలలు.. ఆళ్ల గోలకి ఆ గేదెలు రెండూ ఇంకా గెలాపెత్తుతున్నాయి.   గొల్ల సత్తుం గారి ఇల్లు మలుపు దాటాక అప్పలాచారి గారి నల్ల చెఱువు చూడగానే అందులో ఒక గేదె అమాంతంగా చెరువులోకి దూకేసింది. దాంతో దాని మీద కూకున్న మారంపూడి వాన కొడుకు సామి తల్లకిందులుగా కిందకి పడుతూ చెరువులోకి వంగి వున్న కొబ్బరి మట్టలో పడ్డాడు. వెంటనే మాలో కొంచెం పెద్దోడు, పొడుగ్గా వుండే కాశి గబగబ కొబ్బరి మట్ట ఎక్కి సామిని చెర్లోకి తోసేసి బయటకు లాక్కొచ్చాడు.  కొబ్బరి మొత్తలు, డొలకలకు సామి ఒల్లంతా చీరుకుపోయి పల్చగా రక్తం బయటకొత్తుంది. చుట్టు చేరిన పిల్లగాలమంతా ‘రక్తం..రక్తం..రేయ్ ఉత్తరేణి ఆకు తెండ్రా’ అని అరుస్తున్నారు. అది ఎక్కడుంది.... కింద వుంది చూడండి!

     దీని ఆకుల్ని కోసి అరచేతుల్లో వేసుకుని వుండలా చుట్టి నలిపితే పసర వస్తుంది. దాని దెబ్బల మీద వేస్తే కొంచెం మండుతుంది కాని... రెండు రోజులకు పుండు మాడిపోతుంది. పల్లె బతుకులకు ఇదో ప్రకృతి వైద్యం, అందుకే ఒక మాదిరి దెబ్బలకు మేం భయపడం,,డాక్టరనో,,బిళ్ళలనో పరిగెత్తం.

గేదెల పందెం లో అప్పలాచారి నల్ల చెఱువు కాడ తల్లకిందులుగా కిందపడి ఒళ్ళంతా దెబ్బలు తిన్నాడు సామి. ఈ విషయం ఇంట్లో తెలిసి జరిగిన పెళ్ళి గురించి మళ్ళీ టపాలో చెప్తాను.